بتن اسفنجی ، خصوصیات و کاربردها
بتن اسفنجی خصوصیات و کاربردها
با ایجاد حباب هایی به اندازه 0.1 الی یک میلی متر در بتن می توان بتن اسفنجی به دست آورد. برای اسفنجی کردن بتن می توان از دو روش استفاده کرد.
الف) بتن گازی ، این نوع بتن در نتیجه یک واکنش شیمیایی که موجب ایجاد گاز در ملات می شود به دست می آید و پس از سخت شدن ، تعداد زیادی حباب های گاز در آن باقی می ماند ، مهم ترین خصوصیت ساخت این بتن این است بتن های اسفنحی باید از روانی مناسبی برخوردار باشد به گونه ای که گاز باید قادر باشد بتن را منبسط کند ولی از آن خارج نگردد.
معمولا برای ایجاد حباب های گاز از پودر بسیار نرم آلومینیوم (به میزان حدودا 0.2 درصد وزن سیمان) با پودر روی یا برای ایجاد حباب های هیدروژن در بتن می توان از پراکسید هیدروژن استفاده نمود. واکنش پودر آلومینیوم با هیدروکسید کلسیم یا قلیایی های سیمان ، حباب های هیدروژن را آزاد می کند و حباب های بتن را منبسط می کند.
ب) بتن کفی ، با اضافه نمودن مواد کف زا به بتن می توان بتن اسفنجی را ساخت ، ماده کف زا در حین اختلاط حباب هایی را به سرعت تولید و تثبیت می کند.
خصوصیات
- وزن مخصوص بتن های اسفنجی بسیار پایین تر از بتن های معمولی است ، وزن مخصوص این بتن ها تا 300 کیلوگرم بر متر مکعب می تواند کاهش پیدا کند.
- بتن های اسفنجی مانند سایر بتن های سبک دیگر ، مقاومت و هدایت حرارتی پایینی دارند ، مقاومت و هدایت حرارتی در اینگونه بتن ها متناسب با چگالی بتن تغییر می کند.
- خزش در این گونه بتن ها تقریبا برابر با بتن های معمولی است.
- بتن اسفنجی نسبت به بتن سبکدانه با مقاومت مشابه تغییر شکل حرارتی بیشتر و انقباض بیشتر و نفوذپذیری بیشتری دارد.
- میلگردهایی که در بتن اسفنجی محافظت نشده اند حتی در مواردی که حملات خارجی خیلی شدید نباشد، در مقابل خوردگی آُیب پذیر هستند، لذا باید میلگردها را با فرو بردن در یک محلول شیمایی ضد خوردگی محافظت نمود.
منبع : تکنولوژی بتن و آزمایشگاه همراه با طرح اختلاط نوشته مهندس فرهاد مصباح ایراندوست
