جداشدگی بتن ، علل و راهکارهای پیشگیری
جداشدگی بتن ، علل و راهکارهای پیشگیری
بر طبق مبحث نهم بتن باید تا حد امکان نزدیک محل نهایی خود ریخته شود تا از جدایی دانه ها در اثر جابه جایی مجدد جلوگیری شود. جداشدگی بتن را می توان به صورت جداشدن مواد متشکله یک مخلوط غیر همگن از یکدیگر تعریف نمود ، به صورتی که توزیع مواد در مخلوط ، یکنواخت نباشد. در بتن اختلاف بین اندازه ذرات (دانه بندی نامناسب) و همچنین اختلاف بین وزن مخصوص و عدم دقت در حمل بتن دلایل اصلی جداشدگی می باشد. در مخلوط هایی با نسبت آب به سیمان کم خطر جداشدگی دانه ها کمتر اتفاق می افتد.
به بیان دیگر دو نوع جداشدگی در بتن اتفاق می افتد.
- نوع اول جداشدگی دوغاب سیمان (آب انداختگی)
- نوع دوم جدا شدن سنگدانه ها درشت بتن
وقتی نسبت آب به سیمان در بتن زیاد باشد جداشدگی نوع اول اتفاق می افتد و وقتی مخلوط کم سیمان باشد یا دانه بندی نامناسب باشد و یا نسبت آب به سیمان خیلی کم باشد جداشدگی نوع دوم اتفاق می افتد.
آیین نامه ACI قواعد عملی متعددی را برای جلوگیری از وقوع جداشدگی بیان نموده است.
- بتن باید مستقیما در محل نهایی خود ریخته شود و نباید پس از ریختن بتن آن را فاصله زیادی جابه جا نمود.
- ریختن بتن از یک ارتفاع قابل ملاحظه ، ریختن بتن در سطح شیب دار ، تخلیه بتن در مقابل یک مانع خطر جداشدگی را افزایش می دهد.
- نباید اجازه داد بتن در قالب جابه جا شود ، این جابه جایی خواه در سطح شیب دار باشد و خواه در اثر استفاده از ویبره صورت پذیرد ممنوع است.
- استفاده ویبره طولانی مدت باعث جداشدگی دانه می گردد. لایه نزدیک به سطح این بتن بسیار پر سیمان و پر آب خواهد بود به طوری که پس از خشک شدن ترک بر می دارد.
- سنگدانه ای درشت که وزن مخصوص آن ها با وزن مخصوص سنگدانه های ریز تفاوت فاحش داشته باشد خطر جداشدگی را افزایش می دهد این حالت در سنگدانه های سبک بیشتر اتفاق می افتد.
- استفاده از مواد افزودنی حباب زا خطر جداشدگی را کاهش می دهد.
منبع : تکنولوژی بتن و آزمایشگاه همراه با طرح اختلاط نوشته مهندس فرهاد مصباح ایراندوست
