با ایجاد حباب هایی به اندازه ۰.۱ الی یک میلی متر در بتن می توان بتن اسفنجی به دست آورد. برای اسفنجی کردن بتن می توان از دو روش استفاده کرد.
الف) بتن گازی ، این نوع بتن در نتیجه یک واکنش شیمیایی که موجب ایجاد گاز در ملات می شود به دست می آید و پس از سخت شدن ، تعداد زیادی حباب های گاز در آن باقی می ماند ، مهم ترین خصوصیت ساخت این بتن این است بتن های اسفنحی باید از روانی مناسبی برخوردار باشد به گونه ای که گاز باید قادر باشد بتن را منبسط کند ولی از آن خارج نگردد.
معمولا برای ایجاد حباب های گاز از پودر بسیار نرم آلومینیوم (به میزان حدودا ۰.۲ درصد وزن سیمان) با پودر روی یا برای ایجاد حباب های هیدروژن در بتن می توان از پراکسید هیدروژن استفاده نمود. واکنش پودر آلومینیوم با هیدروکسید کلسیم یا قلیایی های سیمان ، حباب های هیدروژن را آزاد می کند و حباب های بتن را منبسط می کند.
ب) بتن کفی ، با اضافه نمودن مواد کف زا به بتن می توان بتن اسفنجی را ساخت ، ماده کف زا در حین اختلاط حباب هایی را به سرعت تولید و تثبیت می کند.
منبع : تکنولوژی بتن و آزمایشگاه همراه با طرح اختلاط نوشته مهندس فرهاد مصباح ایراندوست