در این مقاله می خوانید:
بتن از سه جز اساسی آب، سنگدانه (ماسه و شن) و سیمان پرتلند تشکیل شده است. سیمان و بتن با یکدیگر تفاوت دارند. در واقع سیمان یکی از مواد تشکیل دهنده ی بتن محصوب می شود.
سیمان اغلب به صورت پودری بوده و در هنگام اختلاط به آب و سنگدانه اضافه می شود. ماده حاصل از این اختلاط پس از گذشت زمان سخت شده و به صورت منسجم در می آید که به آن بتن می گویند.
سیمان و آب تشکیل یک ماده چسبنده می دهد که باعث می شود سنگدانه و ماسه به یکدیگر بچسبند.
در این نوشته به انواع سیمان و کاربرد های آن در ساخت و ساز پرداخته شده است.
آب برای واکنش شیمیایی با سیمان (هیدراتاسیون) لازم است و رابطه مستقیم با کارایی بتن دارد. میزان آب مصرفی در بتن بر حسب میزان سیمان بیان می شود که به آن نسبت آب به سیمان گفته می شود.
هرچه نسبت آب به سیمان یا W/C کمتر باشد مقاومت بتن بالاتر و نفوذپذیزی آن کمتر است.
سنگدانه موجود در بتن شامل ذرات ریز و درشت ماسه و شن است. در این پست سنگدانه های بتن معرفی شده است.
این نوع بتن دارای مقاومت بین تا ۱۰ تا ۴۰ مگاپاسکال بوده و زمان گیرش اولیه آن بین ۳۰ تا ۹۰ دقیقه است که به نوع سیمان و شرایط آب و هوا وابسته است.
در این نوع بتن از هیچگونه میلگرد یا آرماتور استفاده نشده است. مواد اصلی آن سیمان، سنگدانه و آب است. وزن مخصوص بتن ساده بین ۲۲۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب بوده و مقاومتی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی متر مربع دارد.
از آنجا که بتن ساده در برابر کشش مقاومت کمی دارد با مسلح کردن بتن به وسله آرماتور می توان مقاومت در برابر کشش را افزایش داد.
در پروژه های عظیم که به مقاومت زیادی نیاز است از بتن پیش تنیده استفاده می شود. این یک تکنیک خاص بوده که آرماتورها قبل از آن که به بارگذاری سرویس خود برسند کشیده می شوند.
قطعات مختلف یک سازه را می توان در یک کارخانه از قبل ساخت و آن را در زمان احتیاج به محل پروژه انتقال داد. مانند بلوک های بتنی. استفاده از این تکنیک باعث افزایش سرعت اجرا می گردد.
بتن هایی با وزن مخصوص کمتر از ۱۹۲۰ کیلوگرم بر متر مکعب را می توان در دسته بتن های سبک قرار داد. استفاده از مصالح سنگدانه ای سبک منجر به کاهش وزن می گردد.
بتن با وزن مخصوص بین ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب را بتن با وزن مخصوص زیاد می گویند. از این نوع بتن در نیروگاه های هسته ای و سایر پروژه های مشابه استفاده می کنند.
در این نوع بتن با اضافه کردن مواد هواساز، مقاومت در برابر یخ زدگی و چرخه های ذوب و یخ متوالی افزایش می یابد. در این مطلب به بتن هوازایی با جزییات بیشتر پرداخته شده است.
در این نوع بتن به جای سیمان از پلیمر استفاده شده و ذرات سنگدانه با استفاده از پلیمر به بکدیگر می چسبند.
به بتنی با مقاومت بیش از ۴۰ مگاپاسکال پر مقاومت گفته می شود. این بتن با کاهش نسبت آب به سیمان تا ۰.۳۵ به دست می آید.
این نوع بتن با وزن خود متراکم شده و نیاز به ویبره و لرزش ندارد. در این محتوا به بررسی و مشخصات بتن خود تراکم پرداخته شده است.
تفاوت اصلی این نوع بتن شیوه اجرای آن می باشد. این نوع بتن به سطح آرماتور آماده به کمک نازل پاشیده می شود. هرچه فشار هوای نازل بالاتر باشد عملیات تراکم بتن به مراتب بهتر انجام می شود.
اختلاط بتن شامل مراحل اجرایی است که می تواند توسط خود شما یا نیروهای متخصص در کارخانه انجام شود.
کیفیت بتن سخت شده باید در نظر گرفته شود برای مثال مقاومت در برابر یخ زدگی، مواد شیمیایی ، نفوذپذیری در برابر کلر.
هزینه: از آنجا که کیفیت بتن مستقیما با نسبت آب به سیمان ارتباط دارد بنابراین باید میزان آب مصرفی کاهش یابد تا میزان سیمان مورد نیاز نیز کاهش یابد در نتیجه هزینه نیز کاهش خواهد یافت.
برای کاهش آب و سیمان لازم سه راه زیر پیشنهاد می شود.
افزودنی های بتن مواد شیمیایی هستند که با نسبت وزنی سیمان به بتن اضافه شده تا برخی خواص و مشخصه های بتن را اصلاح کنند. میزان مصرف این مواد کم است. افزودنی ها با اهدافی مانند تسریع یا تعویق زمان گیرش، افزایش مقاومت، بهبود عملکرد در برابر یخ زدگی و مقاومت در برابر سولفات ها به کار گرفته می شوند.
در خصوص انواع افزودنی ها و کاربرد هریک از آن ها در یک نوشته جداگانه توضیحاتی ارائه شده است که شما می توانید از اینجا این محتوا را دنبال کنید.
منابع:
وب سایت theconstructor.org
1 Comment
مطالب حتی برای افرادی که کارشان با بتن پیش میرود مفید است.