در این مقاله می خوانید:
منظور از ترک فعال ترکی است که با گذشت زمان در در طول، عرض و ارتفاع گسترش می یابد. علت اینگونه ترک ها بارگذاری بیش از حد و انبساط و انقباض ناشی از شرایط دمایی است. روش های رایج برای تعمیر ترک بتن (ترک فعال) حفاری و اتصال در راستای ترک ، دوختن و پیش تنیده کردن خارجی به کمک آرماتور است.
چنانچه عامل گسترش ترک شناسایی و تعمیر نشود ممکن است بعد از تعمیر نیز ترک جدیدی ظاهر شده و این ویژگی تعمیر ترک های فعال را سخت می کند.
این روش برای ترک هایی که به صورت مستقیم هستند مناسب است. در این روش یک حفره در نزدیکی ترک ایجاد شده و به وسیله ملات گروت پر می شود. ملات گروت از گسترش بیشتر ترک جلوگیری می کند. این روش از نظر اقتصادی به صرفه بوده و زمان کمی برای اجرا لازم دارد.
راه دیگر پر کردن حفره با تزریق ملات اپوکسی یا هرگونه فرمول اپوکسی به وسیله آرماتور در داخل حفره است. آرماتورهای استفاده شده دارای طول و اندازه از پیش تعیین شده بوده به طوری که مانند دوخت در طول ترک عمل می کند.
مراحل انجام این روش شامل حفاری حفره به قطر ۵۰ تا ۷۵ میلی متر بسته به عرض و موقعیت ترک می باشد. حفره باید به اندازه ی کافی بزرگ باشد تا ترک را در راستای طول آن قطع کرده و مصالح کافی را برای تعمیر در خود جای دهد.
دوختن ترک ها روش ساده و با دوامی است در این روش حفره ها مطابق با شکل در ابتدا و انتهای ترک حفر شده و تعدادی شکل U مانند تشکیل می شود. حفره ها به صورت محکم بسته شده و ملات گروت یا اپوکسی در ابتدا و انتهای ترک تزریق می شود.
از این روش معمولا برای تعمیر و جلوگیری از گسترش ترک های ناشی از خمش در سازه های بتن مسلح استفاده می شود. این شیوه هم از گسترده تر شدن ترک ها جلوگیری کرده هم آن را به صورت کامل اصلاح می کند. همچنین نیروی فشاری لازم برای جبران را فراهم می آورد.
مطابق شکل زیر این روش نیازمند اتصال میلگرد کششی به تیر به وسیله دستگاه انکر است.
هرگونه اثرات منفی ناشی از پیش تنیده کردن خارجی بر روی سازه باید کنترل و محاسبه گردد.
قبل از انتخاب روش مناسب برای تعمیر ترک های فعال این نکته که نوع ترک کششی است یا خمشی باید لحاظ شود. چنانچه مقاومت باید جبران شود پیشنهاد می شود تا یک مفصل انبساطی در نزدیکی ترک تعمیر شده نصب شده تا از شکاف و ترک های احتمالی در نزدیکی ترک تعمیر شده جلوگیری کند.