آزمایش ستون جداشدگی

آزمایش ستون جداشدگی

آزمایش ستون جداشدگی استاتیکی، مطابق استاندارد ACTM C1610 برای برآورد مقاومت بتن خودتراکم در برابر جداشدگی استاتیکی بیان شده است. دستگاه این آزمایش همان طور که در شکل زیر نشان داده شده است، از یک استوانه از جنس پل یوینیل کلراید PVC به قطر ۲۰۰ میلیمتر و ارتفاع ۶۶۰ میلی متر تشکیل شده است که به سه قسمت تقسیم می شود.

ارتفاع قسمت های بالا و پایین، هر کدام ۱۶۵ میلی متر و ارتفاع قسمت وسط ۳۲۰ میلی متر است.

نحوه انجام آزمایش

انجمن بتن آمریکا و ICAR دستگاه آزمایش را چهار قسمت در نظر گرفته اند که ارتفاع هر قسمت ۱۶.۵ سانتی متر است. برای انجام این آزمایش، دستگاه در مدت ۲ دقیقه، تا لبه از بتن پرشده و سپس، به مدت ۱۵ دقیقه دست نخورده رها می شود. حال قسمت بالایی ستون با یک حرکت چرخشی افقی و به کمک صفحه جمع آوری کننده که در شکل نشان داده شده است از آن جدا می شود.

سپس، هر کدام از نمونه های قسمت های بالا و پایین بر روی الک شماره ۴ (۴.۷۵ میلی متر) شسته می شود. در این صورت، ریز دانه ها از الک عبور کرده و درشت دانه ها باقی می مانند. سپس، با استفاده از یک پارچه جاذب بزرگ، سطح درشت دانه ها خشک می شود. سپس، وزن درشت دانه ها با دقت ۵۰ گرم اندازه گیری شده و شاخص جداشدگی استاتیکی با دقت ۰.۱ درصد از رابطه زیر محاسبه می شود.

در رابطه بالا CAB وزن درشت دانه های قسمت پایین و CAT وزن درشت دانه های قسمت بالای دستگاه است. محدوده شاخص جداشدگی برای بتن های با مقاومت مناسب در برابر جداشدگی استاتیکی در استاندارد مشخص نشده است.

براساس گزارش کمیته ۲۳۷ انجمن بتن آمریکا در صورتی که بتن خودتراکم شاخص جداشدگی کمتر از ۱۰ % داشته باشد، مقاومت کافی در برابر جداشدگی استاتیکی دارد. این مقدار، در مرکز حمل و نقل انجمن های ملی امریکا، برابر ۵% و در گزارش مرکز تحقیقات بین المللی سنگدانه در دانشگاه Austin برابر ۱۵ % پیشنهاد شده است.